Jan Ziolkowski urodził się w Stanach Zjednoczonych, ale jego rodzice emigrowali z Polski po II wojnie światowej, zachowując silne więzi z krajem pochodzenia. Studiował na prestiżowych uczelniach: licencjat z literatury porównawczej na Uniwersytecie Princeton, a doktorat z mediewistyki na Uniwersytecie Harvarda. Jego edukacja obejmowała stypendia w Oksfordzie i Bolonii, co umocniło jego specjalizację w średniowiecznej literaturze łacińskiej i greckiej. To połączenie amerykańskiego i europejskiego szkolnictwa pozwoliło mu na opracowanie przełomowych teorii w humanistyce.

Nazwisko Ziolkowski ma polskie korzenie i pochodzi od słowa "zioło" (oznaczającego roślinę lub zioło), wskazując na historyczne zajęcia związane z zielarstwem lub rolnictwem. W Polsce nazwisko to jest częste w regionach warmińsko-mazurskich i kojarzone z rodzinami szlacheckimi. Dziś noszą je osoby polskiego pochodzenia na całym świecie, a w kontekście Jana Ziolkowskiego symbolizuje połączenie dziedzictwa kulturowego z osiągnięciami akademickimi. Analiza etymologiczna pokazuje, że jest to nazwisko toponimiczne, nawiązujące do miejscowości takich jak Ziołkowo.

Jan Ziolkowski to znany amerykański profesor mediewistyki i literatury łacińskiej, urodzony w rodzinie polskiego pochodzenia. Obecnie wykłada na Uniwersytecie Harvarda, specjalizując się w badaniach średniowiecznych tekstów i historii kultury. Jego prace obejmują analizę manuskryptów, wpływ chrześcijaństwa na literaturę oraz rozwój języków starożytnych. Kluczowe dzieła to "The Cambridge Songs" i "Nota Bene", które stanowią fundament współczesnych studiów nad literaturą średniowieczną. Ziolkowski angażuje się też w projekty digitalizacji zbiorów bibliotecznych, promując dostęp do dziedzictwa kulturowego.

Tak, oprócz Jana i Korczaka Ziółkowskiego, historię zapisali inni, jak sportowcy i artyści, których życiorysy można znaleźć w bazach danych genealogicznych, np. w archiwum Polskiego Instytutu Biograficznego.

Jan Ziolkowski był długoletnim profesorem Harvard University, prowadząc wykłady z zakresu literatury średniowiecznej i romantycznej, co umocniło jego pozycję w akademickich kręgach humanistycznych.